 Wysłany:
20 Cze 2009 ,Sob 14:52, Temat postu:
|
|
| ********************************
Temat przeniesiony. Zapraszam do pisania na nowej stronie >>> KLIKNIJ Tu ******************************** |
|
| Wysłany:
20 Kwi 2009 ,Pon 23:30, Temat postu:
|
|
| Dyskopatia jest to stan patologii, w którym dochodzi do uszkodzenia pierścienia włóknistego krążka międzykręgowego z następczym przemieszczaniem się jądra miażdżystego w kierunku światła kanału kręgowego.
W zależności od stopnia zaawansowania dyskopatii wyróżnia się trzy okresy chorobowe: a) wypuklina krążka międzykręgowego( uszkodzenie pierścienia włóknistego-duża skuteczność leczenia) b) przepuklina krążka międzykręgowego( 1- przepuklina:duża skuteczność leczenia; 2-przerwanie pierścienia włóknistego:ograniczone możliwości leczenia) c) sekwestracja krążka międzykręgowego- leczenie operacyjne Przyczyny występowania dyskopatii: Najczęściej problem dyskopatii lędźwiowej dotyczy ludzi w wieku średnim (3-4 dekada) i zmniejsza się częstość jego występowania u ludzi starszych, u których dominują procesy zwyrodnieniowo-wytwórcze. Biorąc pod uwagę mechanizm prowadzący do przemieszczania się jądra miażdżystego u ludzi młodych, dotychczas zdrowych do zachorowania prowadzi nadmierny wysiłek fizyczny bądź uraz, w następstwie którego dochodzi do przeciążenia krążka międzykręgowego na danym poziomie. Najczęściej młodzi pacjenci mówią o upadku z drabiny, podniesieniu nadmiernego ciężaru bądź nasilonej aktywności sportowej np. upadek na kolana podczas gry w piłkę. W większości jednak przypadków przepuklina jądra miażdżystego prowokowana jest stosunkowo małym urazem bądź przeciążeniem kręgosłupa. Sytuacja taka występuje zazwyczaj u starszych pacjentów, którzy prezentują zmiany zwyrodnieniowe w zakresie pierścienia włóknistego krążka międzykręgowego. Zwyrodnienie krążka międzykręgowego jest procesem aktywnie postępującym z wiekiem i jest ściśle związane ze stopniową jego dehydratacją (odwodnieniem) oraz powtarzalnymi na co dzień mikrourazami. Od strony patofizjologicznej dyskopatia może prowadzić do wystąpienia objawów klinicznych w dwóch niezależnych mechanizmach - ucisku korzenia nerwowego bądź worka oraz podrażnienia tkankowego z następczą indukcją procesów zapalnych. Objawy kliniczne dyskopatii: Objawy kliniczne dyskopatii (np.dyskopatii lędźwiowej) ściśle związane są z uciskiem oraz podrażnieniem korzeni nerwowych opuszczających kanał kręgowy poprzez otwory międzykręgowe. Ważnym podkreślenia jest obserwacja, iż w niektórych przypadkach dyskopatii lędźwiowej praktycznie w ogóle nie występuje ból w okolicy lędźwiowo-krzyżowej kręgosłupa. Najczęściej na obraz kliniczny dyskopatii lędźwiowej składa się: - Ból miejscowy, ból o charakterze korzeniowym (promieniującym) w przypadku ucisku korzenia nerwowego najczęściej pojawia się w zakresie pośladków, tylnej powierzchni ud, bocznej części podudzi oraz łydkach. - Zaburzenia czucia o charakterze parastezji odczuwane jako mrowienie, palenie, zaciskanie w określonej lokalizacji anatomicznej kończyny dolnej. - Zaburzenia sprawności ruchowej związane z zaburzeniem funkcji włókien motorycznych unerwiających poszczególne grupy mięśniowe w zakresie kończyny dolnej (np. opadanie stopy) - W rzadkich przypadkach pojawiają się dolegliwości pęcherzowe lub jelitowe powodujące problemy z oddaniem moczu i/lub kału. Dodatkowo, u mężczyzn może wystąpić upośledzenie funkcji seksualnej. Jest to szczególna sytuacja kliniczna, będąca wczesnym powikłaniem dyskopatii lędźwiowej. W codziennej praktyce klinicznej powyższe zaburzenia obserwowane są rzadko i noszą nazwę zespołu ogona końskiego. Zespół ten występuje w przypadku bardzo masywnych przepuklin jądra miażdżystego, które uciskają poprzez worek oponowy korzenie nerwowe unerwiające pęcherz moczowy oraz jelito. Z reguły zespół ogona końskiego jest pilnym wskazaniem do leczenia operacyjnego. [/img] |
|
| Wysłany:
14 Kwi 2009 ,Wto 8:29, Temat postu:
Dlaczego chorujemy? |
|
| ********************************
Temat przeniesiony. Zapraszam do pisania na nowej stronie >>> KLIKNIJ Tu ******************************** Dlaczego chorujemy na dyskopatię lędźwiową Większość z nas odczuwała lub będzie odczuwać bóle kręgosłupa i pleców. Jest to niestety jedna z dolegliwości będąca skutkiem tego, że ewolucja nie nadążyła z dostosowywaniem budowy naszego ciała do postawy pionowej. Instynkt często podpowiada nam w takich przypadkach, jak postępować. Przyjmujemy w czasie napadu bólu taką pozycję, w której nas najmniej boli. Unikamy ruchów i czynności, przy których bardziej cierpimy. Instynkt okazuje się być znakomitym doradcą. Częstą przyczyną dolegliwości bólowych kręgosłupa jest bowiem choroba dysków międzykręgowych. Dyski pełnią rolę amortyzatorów i przegubów, dzięki którym nasz kręgosłup może być elastyczny i zarazem wytrzymały na obciążenia. Jednak zdarza się, że na skutek zmian degeneracyjnych dysków lub na skutek urazów dyski przesuwają się lub uwypuklają poza swoje przynależne miejsce. Z tego powodu mogą uciskać na przebiegające w pobliżu nerwy, które biegną od kręgosłupa do reszty ciała - między innymi do rąk i do nóg. Jeżeli dysk uciska na nerw biegnący do nogi, podrażniając go i wywołując bóle, to mamy do czynienia z rwą kulszową, inaczej zwaną postrzałem lub lumbago. Stąd, zmieniając pozycję swojego kręgosłupa, zmieniamy położenie nerwu lub przesuwamy instynktownie dysk, zmniejszając jego nacisk na nerw i zmniejszając bolesne napięcie więzadeł i mięśni w okolicy dysku. Leczenie dyskopatii lędźwiowej Co robić, jeśli nam nie pomaga takie najprostsze samoleczenie? Mamy wtedy do wyboru dwie podstawowe metody postępowania leczniczego - zachowawcze i operacyjne. Podstawą leczenia choroby dyskowej kręgosłupa jest leczenie zachowawcze, czyli nieoperacyjne. Do metod takiego leczenia zaliczamy specjalne ćwiczenia i zmiany w naszym zachowaniu, masaże, działanie ciepłem lub zimnem oraz leczenie lekami przeciwbólowo-przeciwzapalnymi. Kiedy konieczna jest konsultacja neurochirurga Leczenie operacyjne dysku międzykręgowego jest ostatecznością. Powinno się je rozważyć, jeśli leczenie zachowawcze nam nie pomaga i dalej cierpimy, albo jeśli uszkodzenie nerwów spowodowane dyskiem jest bardzo poważne. Poznamy to po charakterystycznych cechach uszkodzenia nerwu, jakimi są osłabienie mięśni, osłabienie czucia lub problemy z kontrolowaniem potrzeb fizjologicznych. Zawsze są to znaki mówiące, że żarty się skończyły. Wtedy nie powinniśmy już dłużej zwlekać i udać się do lekarza zajmującego się leczeniem operacyjnym, czyli radykalnym usuwaniem przyczyny naszych dolegliwości. |
|